Neurochirurdzy. Mówi się o nich, że są bogami, wszechmogącymi, dla których ludzki mózg nie jest tajemnicą. Ich zawód uznaje się za jedną z najtrudniejszych specjalizacji medycznych, pracę na styku nauki i wiary.

Kim są ludzie wykonujący jeden z najtrudniejszych i najbardziej elitarnych zawodów w Polsce?

Dlaczego decydują na to, że do końca życia będą trzymać w dłoniach odpowiedzialność za ludzkie życia?

Co ich motywuje, jakimi są ludźmi, czy chorują na znieczulicę?

Jak zmieniają życie swoich pacjentów?

W książce znajdzie się m.in. opowieść o panu Darku, pierwszym człowieku na świecie, który dzięki eksperymentalnej operacji wstał z wózka mimo całkowitego przerwania rdzenia kręgowego po ataku nożownika. Historia Zary, sześcioletniej dziewczynki, która - w wyniku postrzelenia podczas wojny w Afganistanie - przestała chodzić, a dzięki pomocy polskich lekarzy odzyskała zdrowie, czy Fundacji Alcor zajmującej się krioprezerwacją -zamrażaniem ciał lub tylko mózgów swoich klientów, którzy chcą wrócić do świata żywych, gdy będzie już to możliwe.

Autorka bestsellerowych Tajemnic pielęgniarek, Trudnego przypadku i Policjantek, która od kilku lat nie boi się iść pod prąd i zadawać trudnych pytań, tym razem wchodzi w środowisko neurochirurgów i ich pacjentów.

"Neurochirurdzy. Sekrety polskich wszechmogących" to wciągający, poruszający reportaż o lekarzach i ich pacjentach. To również opowieść o lękach, adrenalinie, odzyskanych i straconych nadziejach, cudach medycyny, a także patologiach systemu.
opis pochodzi ze strony wydawcy

Autorka bestsellerowych "Tajemnic pielęgniarek" wchodzi w środowisko policjantek, żeby od środka zobaczyć, jak wygląda ich praca. Smród, przemoc, narkotyki, agresja, wypadki, groźby ze strony zwyrodniałych przestępców i śmierć w najbrutalniejszych postaciach - z tym na co dzień mierzą się polskie policjantki. Większość przyznaje, że w zmaskulinizowanym zawodzie muszą starać się zdecydowanie bardziej niż koledzy w mundurach.

Część rozmówczyń pamięta jeszcze czasy PRL-u, część dopiero rozpoczęła służbę, część poprzez wybitne osiągnięcia i spektakularne akcje zapisała się na kartach historii Polskiej Policji.

Towarzyszą ofiarom wypadków, przekazują matkom informacje o tragicznej śmierci ich dzieci, to w ich ramionach chowają się ofiary przemocy domowej. Stoją w policyjnych kordonach w trakcie strajków kobiet. Co czują, słysząc krzyki protestujących? Wracając do domu, często zadają zadają sobie pytanie: Czy dam raęe dalej? Ale każdego poranka znów zakładają mundur i rozpoczynają służbę.

Autorka bestsellerowych "Tajemnic pielęgniarek" wchodzi w środowisko policjantek, żeby od środka zobaczyć, jak wygląda ich praca. Smród, przemoc, narkotyki, agresja, wypadki, groźby ze strony zwyrodniałych przestępców i śmierć w najbrutalniejszych postaciach - z tym na co dzień mierzą się polskie policjantki. Większość przyznaje, że w zmaskulinizowanym zawodzie muszą starać się zdecydowanie bardziej niż koledzy w mundurach.

Część rozmówczyń pamięta jeszcze czasy PRL-u, część dopiero rozpoczęła służbę, część poprzez wybitne osiągnięcia i spektakularne akcje zapisała się na kartach historii Polskiej Policji.

Towarzyszą ofiarom wypadków, przekazują matkom informacje o tragicznej śmierci ich dzieci, to w ich ramionach chowają się ofiary przemocy domowej. Stoją w policyjnych kordonach w trakcie strajków kobiet. Co czują, słysząc krzyki protestujących? Wracając do domu, często zadają zadają sobie pytanie: Czy dam raęe dalej? Ale każdego poranka znów zakładają mundur i rozpoczynają służbę.

Siostro, boję się! Ty też poprosisz ją kiedyś o pomoc.
To one są przy łóżku pacjenta, stale poddane ocenie - chorych, ich rodzin i lekarzy. Wzbudzają skrajne emocje - od uwielbienia, poprzez lekceważenie, po agresję. Młode i stare, wykształcone i przyuczone, entuzjastyczne i zgorzkniałe. Zbyt nisko opłacane. Przepracowane.
Przestały milczeć. Opowiadają o sobie, o trudnych warunkach pracy, o chorych relacjach ze zwierzchnikami, o konfliktach z lekarzami.
Z tych opowieści wyłania się portret podzielonego środowiska, który każe nam się bać. Bo etap uległych "sióstr" po prostu się skończył. Pielęgniarki chcą być traktowane przez system jak profesjonalistki, jeśli nie... tym gorzej dla nas.

Chirurg, internista, ginekolog. Psychiatra z kilkudziesięcioletnim stażem pracy i początkujący stażysta w hospicjum. Pielęgniarka wysłana na misję medyczną do trawionej wojną Libii i dentysta gwiazd show-businessu. Psychodietetyczka oraz lekarka — właścicielka prosektorium. Opowiadają o pacjentach i przypadkach, których nigdy nie zapomną.
O chłopcu, który wierzył, że gdy schudnie, zostanie oddany niewydolnej wychowawczo matce. O dziewczynie, która wolała iść na randkę niż ratować własne zdrowie. O kobiecie z Afryki, którą tamtejszy poziom medycyny skazał na śmierć, chociaż jej choroba jest wyleczalna w krajach Zachodu. O setkach nieboszczyków, którzy w prosektoriach są traktowani gorzej niż niepotrzebne przedmioty.
Opowieści o pracy na styku nauki, wiary i nadziei.
Przypadki, które zdarzają się raz na milion.
Nadal budzą emocje i prowokują niedające spokoju pytanie: Czy dla tego pacjenta zrobiłem wszystko, co w mojej mocy?

Opis pochodzi od wydawcy